ದುಃಖವಿಲ್ಲದೆ ಸುಖವಿಲ್ಲ ಪಾಪವಿಲ್ಲದೆ ಪುಣ್ಯವಿಲ್ಲ

ದುಃಖವಿಲ್ಲದೆ ಸುಖವಿಲ್ಲ ಪಾಪವಿಲ್ಲದೆ ಪುಣ್ಯವಿಲ್ಲ * ರಾಮಸ್ವಾಮಿ ಮಾತೃ ಪ್ರೇಮವಿಲ್ಲದೆ ಸೃಷ್ಟಿ ಮುಂದುವರಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೂ ಕೇವಲ ಔತಿಕವೂ ಅಲ್ಲ ಅಥವಾ ಅಚೌತಿಕವೂ ಅಲ್ಲ. ಒಂದು ಮತ್ತೊಂದನ್ನು ಸೂಚಿಸುವುದು. ಈ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇದೆ. ಮಾನವ ದೇಹ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಮೀರಿ ಹೋದಾಗ, ಹಿಂದೂಗಳು, ಕ್ರೈಸ್ತರು, ಮಹಮದೀಯರು ಅಥವಾ ಬೌದ್ಧರು ಯಾವುದೇ ಪಂತಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರಾದರೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದೇ ಅನುಭವ ಆಗುತ್ತದೆ. ಅನುಭವವೇ ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನ ಅಥವಾ ಧರ್ಮ. ನಾವು ಅನೇಕ ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಅದರ ವಿಷಯವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ಆತ್ಮವು ನಮಗೇ ತಿಳಿಸಲಾರದು. ಚಂಚಲತೆ ಇಲ್ಲದೆ ಮಾನವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಏಕಾಗ್ರಹಗೊಳಿಸುವುದೊಂದೇ ದೇವರನ್ನು ಅಥವಾ ಅವನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೋಡುವ ಏಕಮಾತ್ರ ಉಪಕರಣ. ಧರ್ಮವು ನಿಮಗೆ ಏನನ್ನು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಇರುವ ಆತಂಕಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ ನಿಮ್ಮ ಆತ್ಮವನ್ನು ನೋಡಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡುವುದು. ಅನಾರೋಗ್ಯವೇ ಮೊದಲನೇ ಆತಂಕ. ಆರೋಗ್ಯವಾದ ದೇಹವೇ ಅತಿ ಮುಖ್ಯವಾದ ಉಪಕರಣ. ನಾವು ದಾಟಲಾರದಂತ ಅಂಶವೆಂದರೆ ಖಿನ್ನತೆ, ಸಂಶಯ, ದೃಢತೆ ಇಲ್ಲದೇ ಇರುವುದು. ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಿಕರು ದೇವರು, ಧರ್ಮ, ನೀತಿ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದ ಕಾರಣವೇ ನಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿ ಅವುಗಳನ್ನೇ ಕುರಿತು ಚಿಂತಿಸುತ್ತದೆ. ಚಿಂತಿಸುವಾಗ ಲೌಕಿಕ ಪ್ರಯೋಜನಕ್ಕೆ ತವಕಪಟ್ಟರೆ ಅವನ್ನು (ದೇವರು, ನೀತಿ ಇವುಗಳನ್ನು) ಪುನಃ ಕಳೆದುಕೊಂಡರೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಆತ್ಮವು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅರಿಯುವುದು. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರತಿಭೆ ಇಲ್ಲ. ಆತ್ಮವು ಮತ್ತಾವುದಕ್ಕೂ ಕಾರಣವಾಗಲಾರದು. ಕೆಟ್ಟ ಆಲೋಚನೆ ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹಾನಿಕರ. ಮನಸ್ಸನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸಿ ಇಂದ್ರಿಯರೂ ನಿಮಗೆ ಇರುವ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳೂ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಗಳಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಮಾರ್ಗವಾಗುತ್ತದೆ. ಮನಷ್ಯ ತನ್ನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಹೊಣೆಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ನೋವು ಮತ್ತು ಮೇಲ್ಪಟ್ಟ ಪೂಜೆಯಿಂದ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಒಳಮನಸ್ಸನ್ನೂ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಫಲರಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಧರ್ಮವನ್ನು ಯಾರೂ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಯಾರೂ ಹುಟ್ಟಿಸಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅದು ಒಂದು ಅಸಾಧಾರಣ ಕಾನೂನು ಅಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಶರೀರವೇ ಧರ್ಮ, ಮನಸು ಧರ್ಮ, ಧರ್ಮವನ್ನು ಯಾರೂ ನಿಂದಿಸಬಾರದು. ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲಿ ದ್ವೇಷ, ಅಸೂಯೆ, ಅಶಾಂತಿ, ಅಹಂ, ಭೇದ, ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಅಮಂಗಳ ಸೃಷ್ಟಿಸುವಂತಹ ನೂರಾರು ವಾಕ್ಯಗಳ ಬೋಧನೆಗಿಂತಲೂ ಕೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಾಂತಿ, ಸೌಖ್ಯ, ಮುದ ನೀಡುವಂತಹ ಒಂದೆರಡು ವಾಕ್ಯಗಳು ನೂರುಪಾಲು ಮೇಲು. ಮೃದುತ್ವವು ದೌರ್ಬಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುವುದನ್ನು ನಂಬಿಸಿ ಬಿಡುವುದು. ಮೃದು ವಚನ ಪರಿಣತಿಯಲ್ಲ. ಅದು ಆರಂಭ, ಒಂದು ಕಾಸೂ ಖರ್ಚಿಲ್ಲದೇ ಜನರ ಹೃದಯ ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತವಾಗಲು ಇರುವ ಸರಳ ಮಾರ್ಗವೇ ಮೃದು ಭಾಷಣ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಮುಖ್ಯ ಅಸ್ತ್ರಗಳು. ಇಂಥ ಮೃದು ವಚನ ಸಾಧು ಸಂತರೂ ಮಠಾಧೀಶರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತವೆ. ಇಂಥದೇ ಗುಣಗಳು ನಿತ್ಯಾನಂದನ ರೋಮ ರೋಮಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ರಕ್ತಕಣದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವುದೆಂದು ಈ ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ಜನತೆಗೂ ಗೊತ್ತಿರೋ ವಿಚಾರ. ನಿಜವಾದ ಮೃದುತ್ವ ನಲಿಗೆಯಲ್ಲಲ್ಲ, ಕೃತಿ ಹಾಗೂ ಅವರ ಹಿಂದಿನ ಅಂತಃಕರಣದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಹೀನ ಭಾವನೆ ಸ್ವಾಭಿಮಾನಶೂನ್ಯತೆ, ಆತ್ಮ ಜ್ಞಾನಿ ಒಳಿತಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ಮನುಷ್ಯ ತನ್ನ ಇಹಪರಗಳಿಗೆ ದಾರಿಗೆ ಅಡ್ಡಗೋಡೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ಬುಡವನ್ನೇ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅಹಂಕಾರ ಸ್ವಾರ್ಥಗಳಿಂದಲೂ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನನ್ನೇ ಸರ್ವಸ್ವವೆಂದು ತಿಳಿದು ಸುತ್ತ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಕೀಟದಂತೆ ಒಳಗೊಳಗೇ ಕೊಳೆತು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ ಅಥವಾ ರಾವಣ, ಕಂಸ, ಹಿರಣ್ಯಕಶ್ಯಪ್ ಶಿಶುಪಾಲರಂತೆ ಕೆಡುತ್ತಾರೆ. ಸಮರ್ಥನಾದವನೇ ಕ್ಷಮಾಶೀಲನಾಗುವನು, ಕ್ಷಮಾಶೀಲವೇ ಕ್ಷಮಾಪತಿ ಎಂದರೆ ಭೂಲೋಕದ ಒಡೆಯನಾಗಬಲ್ಲ. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯರು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಗುರುಗಳಾಗಿದ್ದೆವು. ಎಲ್ಲ ಕಲೆಗಳಲ್ಲೂ ಅಗ್ರಣ್ಯಗಳಾಗಿದ್ದವು. ವಿದೇಶದಿಂದ ಸಾವಿರಾರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಓದಲು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂದು ತಲೆ ಉರುಳಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಭಾರತ ರುದ್ರಭೂಮಿಯಾಗಿದೆ. ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಪೌರೋಹಿತ್ಯ ಸಮುದಾಯವೇ ಕಳ್ಳರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಧು ಸಂತರು ನೂರಾರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಅನ್ನದಾನ ಮಾಡಿ, ವಿದ್ಯೆ ನೀಡಿ ಸಾವಿರಾರು ಎಕರೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಲಪಟಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟರೆ ಅಸತ್ಯ ಆಶ್ವಾಸನೆ ಅಂಗೈಯಲ್ಲೇ ಆಕಾಶ ತೋರಿಸಿ ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಅವರೇ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಕಂಬಿ ಎಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮನುಷ್ಯ ಬದುಕಿದ್ದಾಗಲೇ ಜ್ಞಾನವಂತನಾಗಬೇಕು, ಧರ್ಮ ರಕ್ಷಕನಾಗಿರಬೇಕು. ಮೋಡಗಳು ನಮಗೆ ಮಳೆಯ ನೀರನ್ನು ದಾನ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಅವು ಬಹಳ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿವೆ. ಬಿದ್ದ ಮಳೆಯ ನೀರನ್ನು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡುವುದರಿಂದಲೇ ಸಮುದ್ರ ಕೆಳಗಡೆಯೇ ಇರುವುದು.